niedziela, 19 października 2014

niedziela, 8 czerwca 2014

Jesteś wyjątkowy?

Czujesz się wyjątkowy?
Wyjątkowość jest jak odcisk palca.
Owszem, każdy jest inny, ale to nie znaczy, że jeden jest lepszy od drugiego.

czwartek, 3 kwietnia 2014

Prawda i racja

Jednym z najważniejszych momentów na ścieżce poznania jest ten, 
w którym przestaje Ci zależeć na racji, a zaczyna zależeć na prawdzie.

poniedziałek, 31 marca 2014

Ciało i umysł - do czego służą?

W procesie wewnętrznego poznania często, właściwie zawsze, pojawiają się pytania w rodzaju:

Po co żyję, czym jest życie, po co istnieje wszechświat, dlaczego tu jestem, dlaczego w ogóle istnieję itp.

Na przestrzeni dziejów pytania te były przedmiotem dociekań wielu poszukiwaczy, którzy dzielili się swoimi odkryciami z innymi.
Niekiedy na ich podstawie powstawały całe nurty religijne, mistyczne, czy filozoficzne.
W niektórych z nich można znaleźć przekonanie, że ciało i umysł powinny służyć jedynie jako narzędzia na drodze odkrywania swojej duchowej natury.
Takie podejście wydaje się jednak obejmować jedynie pewien etap i choć jest on ważny, nieodzowny, to jeśli by się na nim zatrzymać, zatrzymalibyśmy się w pół drogi.

Tak naprawdę ciało i umysł nie służą do odkrywania duchowej natury.

By to lepiej zrozumieć dobrze jest zadać sobie pytanie:

Komu ciało i umysł służą jako narzędzia? Kto tak naprawdę postrzega poprzez nie?
Czy ciało i umysł istnieją bez tego, kto je zamieszkuje, kto poprzez nie działa?

Bez niego są martwe - nie istnieją samodzielnie, nie mają własnej świadomości, są tylko narzędziami.
Odkrycia dokonuje więc sam mieszkaniec, a rozpoznanie polega między innymi na tym, iż orientuje się, że nie jest ani ciałem ani umysłem.
Jest kimś/czymś znacznie głębszym.
Dokonuje też odkrycia, że umysł jest zupełnie bezużyteczny przy “poznawaniu” duchowej natury, gdyż wykracza ona zupełnie poza to, co jest poznawalne dla umysłu.

Czemu więc służą ciało i umysł, skoro nie służą rozpoznaniu duchowej natury?

Jedną z odpowiedzi jest:


Służą przejawianiu, czy też manifestowaniu się duchowej natury w świecie form i zjawisk, w ludzkim życiu.

wtorek, 18 marca 2014

poniedziałek, 24 lutego 2014

Informacja, wiara, wiedza

Gdy sądzisz, że zdobywasz wiedzę, często jesteś w błędzie.
Zazwyczaj jest to jedynie informacja.
Czym różni się posiadanie informacji od wiedzy?
Informacja to treść, która nie stała się Twoim doświadczeniem
Wiedza to treść, która stała się Twoim doświadczeniem.
Jeśli przyjrzeć się uważnie - informacja jest często mylona z wiedzą i staje się przedmiotem wiary, a właściwie - wierzeń.
Można wierzyć, że dana informacja jest prawdziwa, ale nie stanie się ona wiedzą, póki nie zostanie sprawdzona i potwierdzona w praktyce.

Dobrze jest zadać sobie czasem pytanie - które treści faktycznie jesteśmy w stanie sprawdzić? Czy w ogóle leży to w zakresie naszych możliwości?
Jeżeli nie jesteśmy w stanie ich sprawdzić - pamiętajmy, że takie treści mogą przynależeć wyłącznie do obszaru informacji, wierzeń lub przekonań, ale nie wiedzy.

Wiedza jest więc czymś znacznie głębszym od informacji.

Sprawdzajmy co się da. Tylko wtedy będziemy wiedzieć.

środa, 19 lutego 2014

Duchowość to nie wizje

Duchowość to nie wizje
Duchowość to nie “przekazy”
Duchowość to nie super moce
Duchowość to nie kontakt z istotami z innych światów
Duchowość to nie “podążanie za mistrzem”

Duchowość, to podążanie własną drogą na której wzrastasz w oparciu o siłę i inspirację płynącą z głębi Twojej Istoty.

Czasem doświadczysz wizji, natchnienia, olśnienia, zrozumienia, czasem uruchomią się nowe zdolności, czasem spotkasz osoby obdarzone mądrością i wszystko to może wnieść ogromną wartość do Twojego życia.

Jednak najważniejszą i często najtrudniejszą sztuką na duchowej drodze jest umiejętność odróżnienia faktycznej inspiracji pochodzącej z własnego wnętrza bądź od innych ludzi, od fantazji, projekcji umysłu, pochodzących z własnej wyobraźni lub cudzej.

Niestety często skrywają się pod maską “duchowych” wizji, przekazów, nadnaturalnych mocy, istot z innych światów, czy mistrzów.

Dobrze jest zachować dystans i czujność wobec wszystkiego, co pojawia się w ludzkich umysłach - również we własnym.

niedziela, 16 lutego 2014

Niewypowiedziane

Jeśli zagłębić się wystarczająco mocno we własne Istnienie, we własną Istotę, doznajemy czasem stanu Niewypowiedzianego.
Jest to stan, w którym chcąc w jakikolwiek sposób opisać doświadczenie Istoty, próbując się podzielić tym doświadczeniem z innymi, napotykamy na barierę - barierę niemożności powiedzenia czegokolwiek, co w minimalnym choć stopniu oddaje Istotę Rzeczy.
Gdy tylko próbujemy ruszyć umysłem by złożyć myśli, natychmiast mijamy się z Istotą Rzeczy.
Dla umysłu Istota jest Niewypowiedziana.
Czy znasz ten stan?